Foto nr 99
Nie przypuszczałem, że jednym z dwóch ostatnich zdjęć będzie właśnie to, że przez nieuwagę pozostanie ono bez „opisu”.
Chociaż moje pierwsze skojarzenie związało to zdjęcie z przemijaniem, z ulotnością, z światłem, które z jednej strony rozjaśnia ciemność, a z drugiej daje cień, wspomnienie, jedynie zarys czyjeś obecności, nie przypuszczałem, że opisać będzie je trzeba w takim dniu…
Trzeba zamknąć oczy i nie myśleć.
Niech zatem będzie tekst W. Szymborskiej i jego pierwsze słowa… i smutek, który ukoić może jedynie upływający czas
Nic dwa razy
Nic dwa raz się nie zdarza
i nie zdarzy z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.
Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.
Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch tych samych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi byo, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.
Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?
Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś – a więc musisz minąć.
Miniesz – a więc to jest piękne.
Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szkać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.
Foto nr 98
(…) Bożena Donnerstag
Brak
Nie ma
Odrzucenie
Nie mówisz
Nie patrzysz
Nie wiesz
Jestem
Żyję
Odrzucasz
Jestem
Patrz
Tutaj
Żyję
Odrzucenie
Płacz
Smutek
Odrzucasz
Ładnie
Brzydko
Odrzucasz
Słowo
Milczenie
Odrzucasz
Człowiek
Ja
My
Odrzucasz
Ból
Łzy
Odrzucasz
Odrzucasz
Odrzucasz
Znikam
Odrzucasz
Foto nr 96
(…) Katarzyna Łukasik-Patoń
W codzienności zdarzeń
W dźwiękach głośnych kroków
Niespełnionych marzeń
Nieodkrytych miejsc
Słów niewymówionych
Stosy rannych serc
I nadziei płonnych
Na mej życia drodze
Bierność w swej potędze
Odbiera mi władzę
Wiążąc gardło i ręce
Foto nr 95
(…) Arkadiusz Ławrywianiec
Wielowymiarowość, wielokulturowość, nasze życie takie jest, a przynajmniej powinno być. Wtedy niesie ze sobą niespodzianki, nie jest nudne, daje nam możliwość wyboru. Reszta to nasza konsekwencja działania.
Foto nr 94
(…) Łukasz Cyrus
Ślady na mojej skórze przypominają mi o podróży, którą odbyłem przez życie. Są jak kamienie milowe na mapie mojego życia. Każdy oznacza upływ czasu i doświadczenia, które miałem. Czasami wzbudzają miłe wspomnienie, czasem mniej. Życie jest pełne nieoczekiwanych zdarzeń, a moja skóra nosi ich ślady. Są integralną częścią tego, kim jestem i nie chciałbym innych.
Foto nr 93
(…) Arkadiusz Ławrywianiec
Gesty są wyrazem stanu w jakim jesteśmy, czasem chcemy zademonstrować nasze uczucia, naszą chwilową relację ze światem. Spokój, znudzenie, zmęczenie, a może niecierpliwość. Czy jestem aż tak dobrym obserwatorem, aby mieć pewność co do przekazu wynikającego z postrzegania.
Foto nr 92
(…) Katarzyna Łukasik-Patoń
So soft and fragile
Like papilio’s wing
So willing and curious
About everything
.
So trusting yet naive
Of what future holds
So gentle and charming
Like her piano chords
Foto nr 91
(…) Łukasz Cyrus
To zdjęcie jest wspomnieniem odległej przeszłości, pełnej nostalgii i zapomnianych chwil. Jego wyblakłe kolory przypominają czas stracony dla nas, kiedy życie wyglądało inaczej. Przynosi poczucie tęsknoty, przypomnienie prostszych czasów, kiedy życie było beztroskie. Niczym kamyk znaleziony w piasku, wywołuje falę wspomnień chwil zatrzymanych dawno temu, które przynoszą słodko-gorzki ból. Być może nigdy nie będziemy w stanie w pełni odtworzyć tego czasu, ale fotografia pomaga nam pamiętać i zatrzymać wspomnienia na trochę dłużej.