(…) Bożena Donnerstag
W teatrze jednego widza
Rzadko słychać oklaski
Czasem tylko
Odbiją się od sufitu
I spadną na scenę
Mglistą euforią
W teatrze jednego widza
Codziennie inna sztuka
Patrzy nieśmiało
Otulona orgią świateł
Ze sklejonym szminką
Smutnym uśmiechem
W teatrze jednego widza
Zawsze ta sama aktorka
Czeka na bukiet
Spojrzeń i aplauzu
Ale w oczach naprzeciw
Jest tylko ciemność
(…) Bożena Donnerstag
Tyle słów między nami
I tyle milczenia
Tyle ludzi
Pamięci, zapomnienia
Tyle spojrzeń i ciszy
Czarów, niedomówienia
Tyle chwil i momentów
Błysku i okamgnienia
Jestem tylko przejazdem
Pasażerką na gapę
Złapaną trzymam gwiazdę
Jak znikającą mapę
Szukam i nie znajduję
Iskry nikną w mej dłoni
Blade resztki ratuję
By znowu Ciebie gonić
Tyle słów między nami
I tyle milczenia
(…) Antoni Kreis
– Może dziś, może jutro, znów przyjdę do Ciebie – powiedziała dziewczyna o płonących włosach.
– Podasz mi dłoń? Bo przecież mnie potrzebujesz? Wierzysz w Chrystusa i ciężkie metalowe riffy, a ja mogę dać Ci kilka chwil spokoju, ciszy i ukojenia – zaplotła włosy w gruby warkocz.
– Pragniesz mojego towarzystwa, dotyku moich rąk i cichego głosu? – zapytała, a włosy zapłonęły jeszcze bardziej.
– Dam Ci to wszystko ale spójrz na mnie i powiedz, że mnie pragniesz! Pomodlimy się do Boga, żeby wszystko znów było tak, jak dawniej…
On stał dalej, bez ruchu, nieobecny, zasłuchany w dźwięki z nowej płyty swoich idoli.
Dziewczyna rozpuściła swoje włosy, które już nie płonęły. Odeszła…
(…) Arkadiusz Ławrywianiec
Sensualność, uczucie, bliskość. Czy słowa wystarczą do opisania siły doznań? Czy patrząc na „Pocałunek” Gustava Klimta szukamy słów? Myślę, że nie. I taką drogę uważam za właściwą. Nie wszystko jesteśmy w stania określić, opisać. Wiele zdziałamy, zyskamy podążając za emocjami.
(…) Bożena Donnerstag
Tęsknota boli
Bardziej
Niż nagła migrena
Po głowie
Tęsknota boli
Bardziej
Niż ostry promień
Południowego słońca
Patrzący w twoje oko
Tęsknota boli
Bardziej
Niż uderzenie
Złym słowem
Prosto w serce
Tęsknota boli
Bardziej
Niż huk łez spadających
W studnię bez dna
Tęsknota boli
Bardziej
Bo ktoś jest
I nie jest
Na zawsze
(…) Beata Mendrek
Mogłam wejść albo wyjść.
Chwilę się zawahałam. Dotknęłam furtki, zaskrzypiała cichutko, jakby chciała mi podpowiedzieć, co mam zrobić. Chyba nie zrozumiałam albo byłam zbyt skupiona na swoich myślach, by posłuchać, co mówi.
Zrobiłam krok do przodu. Co wybrać?
Znam tę przestrzeń, wydeptaną codziennością, może nawet całkiem niezłą, może lekko niedocenioną?
Jeśli wyjdę, dotknę świeżej trawy, może nawet będzie lekko mokra od porannej rosy, może lekko zamglona lub jaśniejąca wschodzącym słońcem … a może nie?
Codzienne dylematy, znużenie tym, co znane, rutynowe. Tęsknota za tym, co nieznane, kuszące, bo niecodzienne, bo może inne, może lepsze…
…a może nie?
(…) Arkadiusz Ławrywianiec
Spojrzenie, akceptacja obecności drugiej osoby. Czy pozwolę sobie na pogłębianie znajomości przypadkowych osób? Czy tego chcę? Może lepiej udawać , że nie widzę tych do których w moich peregrynacjach udało mi się dotrzeć. Zdecydowanie nie, ważny jest kontakt z drugim człowiekiem, rozmowa, doświadczenie obecności, poznawanie.
(…) Bożena Donnerstag
Rozpakuj mnie powoli
I zjedz Kawałek po kawałku
Czytając książkę
Oglądając film
Lub po prostu
By się nie nudzić
Rozpłynę się w Twoich ustach
Wrzucę do mózgu endorfiny
Dodam smaku każdej myśli
By powoli zniknąć
Zostawiając słodkie wspomnienie
Na końcu języka
Bożena Donnerstag mieszka w Chorzowie, pracuje w Oddziale Muzeum Historii Katowic w Nikiszowcu. To wielokrotna laureatka Turnieju Jednego Wiersza oraz konkursu „Jednoaktówka po śląsku”. Bożena podjęła się trudu opisania reszty zdjęć przeznaczonych dla Jolanty Rycerskiej, która z przyczyn zawodowych i osobistych zrezygnowała z kontynuowania „naszej przygody”.
(…) Mirosław Badura
Ślad
Po tym co minęło
Odeszło
Pozostał
Metal szyn w bruku ulic
Niczym zabliźniona rana
Wspomnienie